Waarom?

Deze keer schrijf ik iets op waar waarschijnlijk geen eind aan komt.. Het is een gedachte, een ervaring, een conclusie, een wens en een droom ineen. Ik weet ook niet waar ik moet beginnen, dus begin ik maar gewoon..

Iedereen spreekt in elke branche inmiddels over 3.0, de “why” factor,#HNW, Social Media, Social Business, etc.. Maar waar ik me steeds meer van bewust word is dat het eigenlijk helemaal nergens over gaat. Iedereen die ik spreek, ieder bedrijf dat ik benader, ze hebben het er allemaal over, maar de vraag waar niemand echt mee bezig lijkt te zijn is: Waarom willen we dit allemaal?

Waarom social media? Waarom Social Networking, Waarom Social Business ? Waarom voor mijzelf of voor mijn bedrijf? Waarom nieuw werken? en ga zo maar door.

In alle bedrijven en organisaties, bij elk mens dat zich hiermee bezighoudt of hiermee worstelt, moet deze vraag de belangrijkste zijn, maar er lijkt niemand mee bezig te zijn en we rennen als kippen zonder kop achter elkaar aan. Het gaat in mijn beleving niet over die nieuwe kanalen die we tot onze beschikking hebben, het gaat niet over kiezen uit alle nieuwe platformen, het gaat er om dat organisaties zullen moeten veranderen, van binnenuit. De mensen die er werken moeten veranderen en het bewustzijn moet geprikkeld worden. Iedereen, maar dan ook iedereen, blijft hangen in de oude gewoontes en probeert deze oude gewoontes via de nieuwe kanalen opnieuw vorm te geven. Maar geloof me, dat gaat niet lukken. Misschien op de korte termijn wel omdat de markt waarin je opereert er ook nog niets van snapt en je dus een stapje voor denkt te zijn, maar op de lange termijn ga je kopje onder.

Hoe kan het toch zo zijn dat we in deze tijd van social we juist dát vergeten, verloren, verleerd zijn? Wat is er over van gewoon social zijn? Je als bedrijf én als mens sociaal gedragen lijkt wel niet meer te kunnen, waarom “denken” we toch allemaal zo ontzettend na over wat we wél en juist niet “mogen” doen, online en offline. Iedereen is maar bezig zogenaamde “cases” te bouwen, storytelling, laten zien wat we hebben gedaan en wat voor succes het is geweest! We hebben 100.000 “likes” bij elkaar gehaald met onze campagne! Hoe vaak hoor ik dat niet? En als je hetzelfde bureau een Dm stuurt met de vraag: Hallo, ik ken jullie nie, maar wat jullie doen klinkt interessant! Zullen we eens koffie drinken? Hoor je vervolgens niets van dat so called “social” bedrijf. Ik snap het dan ook niet meer.

Hoor ook vaak dat we in een conjunctuur zitten waarin het eigen “ik” belangrijk is en er ruimte is voor zelfontwikkeling en er meer en meer egoïsme is dan ooit te voren. Iedereen heeft een mening en uit deze ook te pas en te onpas. En de grootste schreeuwer met de meeste luisteraars? Die hoor je overal schreeuwen dat het anders moet. Hou toch op.

In mijn ogen, voortbordurend op de Boardroom revolutie, moeten we radicaal omslaan met z’n allen. We moeten terug naar de basis, terug naar ons gevoel. Waar doen we het voor? Waar word je blij en gelukkig van en wat wil je aan anderen meegeven? Hoe ga jij d wereld een klein stukje beter maken en waar wil je dat mee doen? Wat is voor jou als mens nu écht belangrijk?

Ik weet, het klinkt utopisch wat ik schrijf, maar het is werkelijk mijn wens om zoveel mogelijk organisaties, die dat ten minste aandurven, van binnenuit te veranderen. Elke medewerker terug in zijn/haar kracht en weer bewust van de vraag: Waar doe ik dit nu eigenlijk voor en wat draag ik, vanuit mijzelf en vanuit mijn functie bij aan een betere wereld?

Wees open, eerlijk en toon interesse in een ander, luister, kijk, zie en proef de wereld om je heen en laat je zo nu en dan eens verbazen over wat je tegen komt. En lach, alsjeblieft, lach toch wat meer en neem jezelf alsjeblieft niet te serieus. Laat zien dat je ook kwetsbaar, onzeker en onwetend bent. Sta toe dat anderen bij je kunnen komen als mens en toon oprechte interesse, gewoon omdat het kan. Niemand is er ooit slechter van geworden aan een ander persoon te vragen; hallo, we kennen elkaar niet, maar wie ben jij en waar sta jij voor?

En Simon Sinek heeft een zeer goed punt wanneer hij het heeft over de Why factor, waarom doen we wat we doen en kan het ook anders? Wat is intrinsiek jouw motivatie om te doen wat je doet en je te gedragen zoals je doet.

Ik blijf schrijven aan deze blog want ik merk dat mijn hoofd overloopt van gedachten en hersenspinsels. Laat me alsjeblieft weten wat je er van vindt en deel met me mee, schrijf mee en daag me uit. De wereld kan zoveel mooier zijn als we ons allemaal gewoon weer gaan gedragen als mens, als zoekende en ontdekkende mensen. Alles mag, alles kan en er is niemand die zegt dat je niet jezelf mag zijn!

Wordt vervolgd…

Nieuwe online rol voor offline klassieker

Deze blog gaat over mijn Citroën HY  met een dubbelrol in de tegenwoordige tijd. HY creëert een offline beleving in een online wereld. Hoe?  Na een zeer geslaagd expiriment in februari  tijdens de ANWB kampeerdagen in Ouderkerk a/d Amstel, waarbij ik samen met een vriend de online dialoog heb gevoerd met alle bezoekers, exposanten en sponsoren via Twitter/Facebook/Foursquare etc vanuit een hele oude retro VW T2, wist ik het zeker. Dit bleek spot-on en een concept waar duidelijk behoefte aan is. De aantrekkingskracht van een gave oude camper tijdens een evenement zorgt voor veel bekijks en gesprekken met bezoekers en dat is precies wat we leuk vinden. Daarom is social media ook zo leuk, je hebt een echte dialoog met een hele groep mensen en het is magisch wanneer je dit uit de online omgeving haalt en offline doorzet vanuit een retro camper. Kortom, een nieuw concept was geboren. En dus.. Op zoek naar een camper, vanuit mijn gevoel. 
 
Ik heb iets met Frankrijk, rij ook in een Renault 4 en ben al mijn leven gek van een Citroën HY. Dat moest hem dus worden. Marktplaats afzoeken en zelfs in Frankrijk op zoek naar een “goed” exemplaar, want er zijn nogal wat verrotte HY’s te vinden. Het is een simpele bus die vaak gebruikt werd als paardenwagen, frietkraam, politievoertuig en brandweerauto. En in sommige gevallen werd HY omgebouwd tot camper en dat zocht ik.
 
Na lang zoeken had ik er één gevonden waar ik spontaan verliefd op werd. HY is eigenlijk prachtig door zijn schoonheid, zijn simpelheid en zijn kenmerkende eigenschappen. 
 
De restauratie ging beginnen en uiteraard had ik een droom van hoe HY er van binnen uit moest gaan zien.Na een lang traject van slopen, verder slopen, schuren, lassen,vervangen,repareren, keuren, overschrijven was de bus opnieuw opgetrokken en weer z.g.a.n.! http://www.flickr.com/jurjendelange 
Maar nu nog het interieur.. ai ai.  Ik wilde iets met oud hout, gecombineerd met roestvrij staal en traanplaat op de grond.. Alleen, wie o wie kon mij helpen? En hoe vind ik zo iemand die snapt wat ik wil en die ik vertrouw mijn bus in te richten? Weet je wat? Ik zet de vraag uit op Twitter, er is vast wel iemand die iemand kent..  
 
Ik kreeg een reactie van een jong en enthousiast bedrijf uit Hengelo en laat ik daar nu mijn middelbare school hebben doorlopen. Een eerset klik was er. Ik nam contact op met het bedrijf en het enthousiasme kwam door de telefoon nog beter door, tot ik aangaf om welk type bus het ging, een Citroën HY… Stil… een seconde.. en toen klonk het aan de andere kant: WHOEAAHH!! Ik ben mijn leven lang verliefd op deze auto’s en we willen zo ontzettend graag een eer een dergelijke bus inrichten! Nu kon ik niet meer terug natuurlijk en de eerste afspraak werd gemaakt. De receptie van CustomCamp was ingericht met steigerhout en ik vertelde dat ik dat wilde, nog meer enthousiasme! Ok, doen! Afspraken gemaakt, de bus over geleverd aan Björn en Evelyn en het wachten begon.. Dagelijks contact over het hout, het staal, de lampjes, de electronica elk detail werd besproken en er sprak zo ontzettend veel liefde, passie en vakmanschap uit de contacten, wat een helden! Het resultaat overtrof al mijn verwachtingen en Evelyn is voor mij ene lichtend voorbeeld hoe je jezelf als jong bedrijf presenteert, ook online. Vakmanschap in combinatie met online media, briljant!
CustomCamp in Hengelo! ik vergeet jullie nooit meer en hoop dat we nog heel erg vaak dit soort projecten mogen doen samen. Dank dank dank voor wat jullie hebben gepresteerd en ik ben fan van jullie! ImageImage
 ImageImage