Ben ik té vroeg geboren? Ben ik naïef?, goedgelovig of ben ik eigenlijk gewoon een waardeloze ondernemer met te weinig zelfvertrouwen?.. Dat zijn zoal de vragen die ik mijzelf stel de laatste dagen..

En het begon eigenlijk al met het nieuws dat Unilever het Amerikaanse bedrijf Dollar Shave Club  wil overnemen. Volgens het Financieel Dagblad is de deal € 1 miljard waard.. En dan te bedenken dat ik 10 jaar geleden een businessplan heb opgesteld voor een abonnementservice rondom scheermesjes. De domeinen geclaimd, plan geschreven, opzet webportal gemaakt.. Maar zonder geld en meewerking van leveranciers en derden heb ik gewoon verzuimd dit van de grond te laten komen. Omdat ik het teveel van anderen liet afhangen en mijn omgeving zei: Jur, wie neemt er nou een abonnement op scheermesjes? De tijd van “viral”, Youtube, Social media, mobile, technologie was indertijd nog niet begonnen.. Was ik té vroeg met mijn idee of had ik gewoon door moeten zetten? Ik heb een vermoeden…

Nog geen dag later word ik via alle kanalen overspoeld met een reclamecampagne van een super leuk bedrijf dat inspringt op de markt van digitalisering, vergrijzing en de behoefte aan contact en aandacht: Student aan Huis , prachtig idee en concept, met meer dan 1000 studenten die een dekking bieden over 95% van Nederland. Au.. Alweer. Au. Stom. Pannenkoek.. #gemistekans . Nu zo’n 20 jaar geleden.. Ik deed alsof ik een studie volgde en tijdens mijn verzuim verdiende ik een bestaan door op de fiets in Tilburg flyers te bezorgen bij, met name, bejaardenhuizen waarop ik mijzelf aanbood als: de Uitlegger !

Ik stelde voor een vast bedrag je tv, videorecorder en radio in, legde de vaatwasser uit en maakte een praatje. Sociaal, hulpvaardig en het verdiende goed! Zeker omdat het zenderaanbod in Tilburg bijna elke drie maanden wijzigden. De kracht van mond-tot-mond reclame heb ik toen geleerd. Ik had 50% meer opdrachtgevers dan ik flyers had bezorgd! Ook hiervoor schreef ik, bij wijze van zelfstudie en “self-made”  willen zijn een businessplan. In mijn hoofd klopte het plan aan alle kanten. Compleet met huisstijl, bakfiets en website. Op zoek naar uitbreiding, schaalvergroting ging ik op zoek naar bevestiging bij anderen. Ik ging op zoek naar samenwerkingen met studenten uitzendbureaus. Studentenverenigingen, Hogescholen, Producenten van elektronische apparatuur ( De kracht van upsell en service snapte ik toen ook al..). Maar helaas, niemand zag er wat in. En in mijn eentje een leven lang met een bakfiets door de stad rijden zou me geen “fortuin” brengen werd me vaak gezegd.. Dus liet ik het gaan en deed wat van me werd verwacht, althans zo dacht ik. Ik ging in loondienst. Sales, marketing, manager, targets, leaseauto, bonus.. Been there, done that. 5 jaar geleden, in between opdrachten, trok ik het businessplan weer eens uit de kast  en ging weer op zoek naar partners en een netwerk.. Zonder resultaat en waarschijnlijk ging ik er ook niet 100% voor. De ervaringen uit het verleden hadden me onzeker gemaakt.. Ik zette niet door. En nu, 20 jaar later, doet het zeer. Ik heb mijzelf teleurgesteld. Zoals wel vaker de laatste tijd..

Gisteren kreeg ik de genadeklap.. Of finale bevestiging/inzicht/zetje in de rug zo u wilt.. Tijdens een gesprek met opdrachtgever NOC*NSF  over een komend project werd e.e.a. pijnlijk duidelijk.. “opeens” zijn Athleten, ook rondom de komende Olympische Spelen in Rio de Janeiro wél inzetbaar als het gaat om fan-engagement en het creëren van content. Sporters mogen deze nieuwe media gebruiken en bonden organisaties zoals de NOC*NSF zien er nu opeens wel heil in.. Als al het “oude” heeft gefaald en men niet meer weet waar het het zoeken moet.. Sporters die een Instagram-account beheren. Een kijkje áchter de schermen geven van hun bestaan en “road to Rio” . En dat terwijl een engagement-idee als deze ruim drie jaar geleden door mijzelf is gepitcht bij alle betrokken bonden, organisaties en ondersteunende partijen/sponsoren..Maar de tijd was nog niet rijp.. De traditionele marketeers en communicatiedeskundigen hielden vast aan een website, nieuwsbrief, posters in abri’s en radio-tv commercials. Shit Jur, weer te vroeg.. Je timing is belabberd.. Of moet je jezelf in de markt gaan zetten als “Visionair”? Dat schijnt wel hip te zijn. Schoppen tegen heilige huisjes, “trendwatchen” bijvoorbeeld. Easy money zonder deukjes in je zelfvertrouwen.. Toch? .. mmm.. tot gisteren de genadeklap werd uitgedeeld. Ik ben “knock-out”, in de laatste minuut. Tot mijn stomme verbazing hoor ik mijn contactpersoon vrolijk vertellen dat een niet nader te noemen jong activatiebureau “iets leuks” heeft bedacht tijdens het Sportfestival in Utrecht later dit jaar.. Jawel, we gaan een soort karavaan organiseren met foodtrucks, informatie-caravans en gaan veel veel content creëren. Selfie’s, video, foto en ga zo maar door. Al rijdend door de stad.. Nee joh.. Echt? Wat een goed idee.. Reeds bedacht in 2010.. Uitgewerkt en uitgetekend. Bedacht en gepresenteerd samen met mijn goede vriend en toenmalig zakelijk partner Bart. Ons bedrijfje heette destijds de Tweetcamper en we reden rond in een super oud campertje om content te genereren tijdens en rondom sportevenementen.  De Content-karavaan was geboren en deze hebben we god mag weten waar allemaal gepitcht. Maar we waren, wederom, te vroeg..

We spreken over slechts drie jaar geleden.. Dit was het plan dat niemand wilde “kopen”..

En nee, ik baal er niet van.. Ten minste, niet heel erg.. Maar vind het wel zonde en stel mijzelf wel vragen. Het ligt bij mij. Ik laat nog steeds, teveel afhangen van anderen. Ga voor je idee. Geloof je er in? Ga ervoor! Laat je niets wijsmaken en laat je niet van de wijs brengen. Voelt het goed? Ga ervoor!

Gelukkig heb ik nog een paar ideetjes die ik al een paar jaar in mijn hoge hoed bewaar.. Maar eens kijken of de tijd er nu rijp voor is… En de mensen.. 🙂

Ik zal niet alleen zijn in dit soort “inzichten” en hoor graag wat jullie ervaringen zijn. Laten we ons teveel tegenhouden door de omgeving? Is het angst? Of zijn juist de koppige, volhoudende ondernemers de soort die er bovenuit steekt en blijf ik gewoon voor eeuwig een beetje rommelen in de marge? Ik weet het niet, maar heb zin om het te ontdekken. Ciao!