Laat ik beginnen met een welgemeend “sorry”.. Ik merk de laatste de tijd dat ik een beetje begin te zeuren.. Klagen, mopperen. Ja, zelfs soms een beetje negatief ben. Openbaringen bij mijzelf die ik in de afgelopen 41 jaar niet eerder heb gezien en waarvan ik dacht dat ik ze simpelweg niet had. Ik herken mijzelf soms niet meer en zoals Rutger Kopland ooit schreef, en het was door mijn mama vroeger thuis in de wc opgehangen, ” Ik merk dat ik mijzelf de laatste tijd erg tegenval”… Lees hier het artikel  En zo is het ook. Ook bij mij. Ik val mijzelf de laatste tijd wat tegen. Hoe kan dat nou?. Nou, de afgelopen gebeurtenissen in Frankrijk, Duitsland, Verenigde Staten, Turkije, Sirië, Griekenland, Afrika en ga zo maar door dragen ook niet bij aan een blije, liefdevolle gezellige wereld natuurlijk. Ook de veelbesproken “angstcultuur” is iets waar ik van schrik. Dagelijks. Mensen zijn bang, angstig en hebben te weinig ruimte. En teveel mensen op te weinig ruimte geeft gedoe. Simpel. Het geeft gedoe. Soms heel veel gedoe zo blijkt de laatste jaren.

Is “vluchten” dan een idee?, moeten we dáár naartoe gaan waar nog ruimte is en relatieve rust? Moeten we daar gaan waar “terroristen” niets stuk kunnen maken? Laten we ons kindje van 8 maanden opgroeien in al dit geweld, haat, verdriet en angst? Hebben we er überhaupt goed aan gedaan een kindje te krijgen in deze wereld? Zijn we nog wel op onze plek hier? Wat doet het met ons en waar worden wij nou écht gelukkig van?

Vragen die dagelijks door mijn hoofd gaan. En nee, vluchten is geen antwoord in mijn geval. Ik leef in een relatief vrij land. Wij hebben het inderdaad erg goed. Té goed denk ik soms. En ja, wij geloven dat ons kindje ons heeft uitgekozen als papa en mama en we gaan haar zo goed en zo vrolijk en gezond als mogelijk proberen te begeleiden naar een mooi zelfstandig en vrij leven. Liefde en empathie zit ín ons, dat kan niemand stelen. Altruïst als we zijn. We kiezen bewust voor geluk, liefde en vrijheid. We kiezen voor elkaar, de liefde en het houden van. Mensen, dieren, planten. Serve all, love all. Ik besef me dat kiezen voor geluk een luxe is. Een voorrecht. Maar ik kies ook voor een wereld waarin we elkaar gewoon weer belangeloos helpen. Er gewoon “zijn” voor elkaar, zonder verwachtingen en de drang naar eigen gewin.

Noem me een dromer, noem me een idealist. Noem me naïef, noem me een struisvogel. Ik kies eigenlijk gewoon voor een simpel leven vol liefde en geluk. Voor iedereen. En wanneer mijn omgeving het geloof in liefde verliest en kiest voor angst en vooral zichzelf, blijf ik geven, delen en verlangen naar een wereld waarin iedereen gelooft: L’amour est plus fort que la mort. L’amour est plus fort que le chagrin. Françoise Hardy

Hoe veel gekker moet het worden? Het zogenaamde machtigste land ter wereld dat een pure narcist als presidentskandidaat serieus overweegt? Ik mag toch aannemen dat Europa gaat zeggen; Sorry Amerika, maar kiezen jullie deze president, dan doen jullie gewoon de komende 8 jaar niet mee, met niets. Klaar. Een Europa waar een president van een land gewoon een staatsgreep in scene lijkt te zetten om een nóg volgzamer volk te krijgen en alleen heerschappij. Idioten die denken het recht te hebben zichzelf op een marktplein op te blazen uit naam van een geloof, terwijl de God die ze aanhangen niets anders wil dan een wereld vol liefde en mensen die elkaar helpen. Randdebielen die zich razendsnel radicaliseren zonder zich te realiseren wat ze doen en vervolgens in een gewone metro met een bijl om zich heen slaan om onschuldige slachtoffers te maken? Zijn we nou met z’n allen helemaal krankzinnig geworden?

Wij kiezen ervoor geen tv te hebben, dus ook niet te kijken.. Missen we veel? mwoh, denk het niet.. “Social”, een beetje de rode draad in alles wat ik doe, lijkt zijn waarde en kracht te verliezen nu er steeds meer mensen zijn die “social” misbruiken voor ikke ikke ikke. We verlangen terug naar simpel. Een simpel bestaan en een simpele samenleving. Ieder een klein stukje grond, wat beestjes, groente, water en iets te doen. Handwerk, landwerk, écht sociaal bezig zijn. Voldoening krijgen door iemand anders gewoon te helpen i.p.v. de zoveelste #selfie op Instagram.

Wij gaan kiezen voor een simpel bestaan. Met weinig middelen intens gelukkig zijn met elkaar en de mensen om ons heen. Klaar staan voor onze medemens, geven wat we hebben, delen wat we krijgen. Een grote bekende Zweedse meubelgigant heeft als slogan: “Aandacht maakt alles mooier” wat ik eerst een briljante vondst vond. Maar hoe meer ik erover nadenk, hoe vaker ik moet concluderen: “Aandacht maakt ook vaak niet zo mooi…. ”

Laten we proberen liefde te geven aan elkaar. Gewoon, simpel, liefde geven. Zonder verwachting, gewoon lief zijn. Dat kan niemand stuk maken of opblazen. Niemand kan de liefde die in je zit van je afpakken. En niemand die liefde krijgt zal het afslaan. Probeer het maar eens. Wees gewoon lief en vriendelijk. Je glimlach wordt beantwoord met een glimlach. Ik geloof er in en hou vol en hou vast. Het chagrin gaat het niet winnen van l’amour. Punt. Uit.