Ben ik té vroeg geboren? Ben ik naïef?, goedgelovig of ben ik eigenlijk gewoon een waardeloze ondernemer met te weinig zelfvertrouwen?.. Dat zijn zoal de vragen die ik mijzelf stel de laatste dagen..
En het begon eigenlijk al met het nieuws dat Unilever het Amerikaanse bedrijf Dollar Shave Club wil overnemen. Volgens het Financieel Dagblad is de deal € 1 miljard waard.. En dan te bedenken dat ik 10 jaar geleden een businessplan heb opgesteld voor een abonnementservice rondom scheermesjes. De domeinen geclaimd, plan geschreven, opzet webportal gemaakt.. Maar zonder geld en meewerking van leveranciers en derden heb ik gewoon verzuimd dit van de grond te laten komen. Omdat ik het teveel van anderen liet afhangen en mijn omgeving zei: Jur, wie neemt er nou een abonnement op scheermesjes? De tijd van “viral”, Youtube, Social media, mobile, technologie was indertijd nog niet begonnen.. Was ik té vroeg met mijn idee of had ik gewoon door moeten zetten? Ik heb een vermoeden…
Nog geen dag later word ik via alle kanalen overspoeld met een reclamecampagne van een super leuk bedrijf dat inspringt op de markt van digitalisering, vergrijzing en de behoefte aan contact en aandacht: Student aan Huis , prachtig idee en concept, met meer dan 1000 studenten die een dekking bieden over 95% van Nederland. Au.. Alweer. Au. Stom. Pannenkoek.. #gemistekans . Nu zo’n 20 jaar geleden.. Ik deed alsof ik een studie volgde en tijdens mijn verzuim verdiende ik een bestaan door op de fiets in Tilburg flyers te bezorgen bij, met name, bejaardenhuizen waarop ik mijzelf aanbood als: de Uitlegger !
Ik stelde voor een vast bedrag je tv, videorecorder en radio in, legde de vaatwasser uit en maakte een praatje. Sociaal, hulpvaardig en het verdiende goed! Zeker omdat het zenderaanbod in Tilburg bijna elke drie maanden wijzigden. De kracht van mond-tot-mond reclame heb ik toen geleerd. Ik had 50% meer opdrachtgevers dan ik flyers had bezorgd! Ook hiervoor schreef ik, bij wijze van zelfstudie en “self-made” willen zijn een businessplan. In mijn hoofd klopte het plan aan alle kanten. Compleet met huisstijl, bakfiets en website. Op zoek naar uitbreiding, schaalvergroting ging ik op zoek naar bevestiging bij anderen. Ik ging op zoek naar samenwerkingen met studenten uitzendbureaus. Studentenverenigingen, Hogescholen, Producenten van elektronische apparatuur ( De kracht van upsell en service snapte ik toen ook al..). Maar helaas, niemand zag er wat in. En in mijn eentje een leven lang met een bakfiets door de stad rijden zou me geen “fortuin” brengen werd me vaak gezegd.. Dus liet ik het gaan en deed wat van me werd verwacht, althans zo dacht ik. Ik ging in loondienst. Sales, marketing, manager, targets, leaseauto, bonus.. Been there, done that. 5 jaar geleden, in between opdrachten, trok ik het businessplan weer eens uit de kast en ging weer op zoek naar partners en een netwerk.. Zonder resultaat en waarschijnlijk ging ik er ook niet 100% voor. De ervaringen uit het verleden hadden me onzeker gemaakt.. Ik zette niet door. En nu, 20 jaar later, doet het zeer. Ik heb mijzelf teleurgesteld. Zoals wel vaker de laatste tijd..
Gisteren kreeg ik de genadeklap.. Of finale bevestiging/inzicht/zetje in de rug zo u wilt.. Tijdens een gesprek met opdrachtgever NOC*NSF over een komend project werd e.e.a. pijnlijk duidelijk.. “opeens” zijn Athleten, ook rondom de komende Olympische Spelen in Rio de Janeiro wél inzetbaar als het gaat om fan-engagement en het creëren van content. Sporters mogen deze nieuwe media gebruiken en bonden organisaties zoals de NOC*NSF zien er nu opeens wel heil in.. Als al het “oude” heeft gefaald en men niet meer weet waar het het zoeken moet.. Sporters die een Instagram-account beheren. Een kijkje áchter de schermen geven van hun bestaan en “road to Rio” . En dat terwijl een engagement-idee als deze ruim drie jaar geleden door mijzelf is gepitcht bij alle betrokken bonden, organisaties en ondersteunende partijen/sponsoren..Maar de tijd was nog niet rijp.. De traditionele marketeers en communicatiedeskundigen hielden vast aan een website, nieuwsbrief, posters in abri’s en radio-tv commercials. Shit Jur, weer te vroeg.. Je timing is belabberd.. Of moet je jezelf in de markt gaan zetten als “Visionair”? Dat schijnt wel hip te zijn. Schoppen tegen heilige huisjes, “trendwatchen” bijvoorbeeld. Easy money zonder deukjes in je zelfvertrouwen.. Toch? .. mmm.. tot gisteren de genadeklap werd uitgedeeld. Ik ben “knock-out”, in de laatste minuut. Tot mijn stomme verbazing hoor ik mijn contactpersoon vrolijk vertellen dat een niet nader te noemen jong activatiebureau “iets leuks” heeft bedacht tijdens het Sportfestival in Utrecht later dit jaar.. Jawel, we gaan een soort karavaan organiseren met foodtrucks, informatie-caravans en gaan veel veel content creëren. Selfie’s, video, foto en ga zo maar door. Al rijdend door de stad.. Nee joh.. Echt? Wat een goed idee.. Reeds bedacht in 2010.. Uitgewerkt en uitgetekend. Bedacht en gepresenteerd samen met mijn goede vriend en toenmalig zakelijk partner Bart. Ons bedrijfje heette destijds de Tweetcamper en we reden rond in een super oud campertje om content te genereren tijdens en rondom sportevenementen. De Content-karavaan was geboren en deze hebben we god mag weten waar allemaal gepitcht. Maar we waren, wederom, te vroeg.. 
We spreken over slechts drie jaar geleden.. Dit was het plan dat niemand wilde “kopen”..
En nee, ik baal er niet van.. Ten minste, niet heel erg.. Maar vind het wel zonde en stel mijzelf wel vragen. Het ligt bij mij. Ik laat nog steeds, teveel afhangen van anderen. Ga voor je idee. Geloof je er in? Ga ervoor! Laat je niets wijsmaken en laat je niet van de wijs brengen. Voelt het goed? Ga ervoor!
Gelukkig heb ik nog een paar ideetjes die ik al een paar jaar in mijn hoge hoed bewaar.. Maar eens kijken of de tijd er nu rijp voor is… En de mensen.. 🙂
Ik zal niet alleen zijn in dit soort “inzichten” en hoor graag wat jullie ervaringen zijn. Laten we ons teveel tegenhouden door de omgeving? Is het angst? Of zijn juist de koppige, volhoudende ondernemers de soort die er bovenuit steekt en blijf ik gewoon voor eeuwig een beetje rommelen in de marge? Ik weet het niet, maar heb zin om het te ontdekken. Ciao!
Jurjen de lange 
Wow Jur, dit is ook voor Kees en mij enorm herkenbaar! Zoals wij destijds zaken wilden doen met Frisgroen, werd nauwelijks opgepikt, ondanks dat de klanten dié we hadden, wel hele goede klanten waren. Maar het was de tijd er niet voor. 2011/2012 waren achteraf bezien de slechtste jaren om een bedrijf te starten dat op een holistische (of allesomvattend zo je wil) manier naar online en externe communicatie te kijken. Wat wij wilden doen en probeerden te doen, wierp maar bij één klant vruchten af, de Gemeente Veere. Andere klanten wilden gewoon social media advies van ons kopen en verder nergens over nadenken. En eind 2012 wilde eigenlijk helemaal niemand investeren in wat dan ook, want crisis. Hoe anders is dat nu!
Ik ben er van overtuigd dat jij een visionair bent, die stelselmatig te vroeg piekt. Dat is nu eenmaal wie je bent. Dat je on the go wellicht op sommige dingen minder hebt doorgezet dan je eigenlijk zou willen (achteraf), kun je alleen maar meenemen als een les voor de toekomst.
Misschien toch met een tof bureau een aan de slag, waar ze je ideeën met een schepnetje kunnen opvangen en laten rijpen tot de tijd daar is? Kun je ze mooi uitvoeren 🙂
Liefs uit Berlijn!
(waar innovatie nog 100 jaar achterloopt, dus breng die toffe ideeën maar snel hierheen, qua social media is het hier namelijk zo ongeveer 2009!)
Dank je wel lieve Emma. Weet idd dat jullie er ook zo’n hinder van hebben ondervonden destijds.. Tja, 2011/2012 was wat dat betreft een leerjaar.. En we hebben enorm leergeld betaald. Lief wat je schrijft en ik geef ook niet op hoor, maar constateerde dit onlangs en knaagde beetje aan me.. Ook aan mijn zelfverzekerdheid. En nee, ik ga geen bureau meer beginnen. Blijf proberen tot iemand mijn ideetjes oppikt en mee aan de slag durft. Komt vanzelf. En als niets meer werkt, kom ik gewoon in Berlijn wonen en gaan we toffe dingen doen samen! Goed idee! 🙂 P.s. we komen gauw eens die kant op om het mooie Berlijn weer op te snuiven. En jullie weer te zien. #telangegeleden Gaan jullie goed samen?
Ha Jurjen! Emma tipte me aan je blog en hij is zo verschrikkelijk herkenbaar, 100’en ideeen, die zitten allemaal in mn hoofd of ergens op papiertjes geschreven.
Ik denk dat de ideeen die jij omschrijft hier, al vele malen verder zijn dan de stap die ik daarin gezet heb, en allemaal echt ‘leuke dingen’ zijn.
Maar wat ik niet zo goed begrijp, is hoe je jezelf kwalijk kan nemen, dat iemand anders, met een ongeveer gelijk idee, je op je hoofd laat zitten. Tsja die ander heeft nu wel de financiële middelen om het te doen, of een onmenselijk marketingplan om dingen te verkopen.
Voor mij ben je altijd de meest aardige, vriendelijke kerel geweest, die ontzettend dicht bij zichzelf, maar ook bij de mensen blijft. Die een eerlijke ondernemer is, iemand die hard werkt en voor alles enthousiast te krijgen is, zolang dat maar goed voelt.
Ik heb een tijdje in hetzelfde kantoor als ‘morning glory’ gezeten, een start-up hier in Berlijn die ook scheermesjes verkocht. Die ook een zelfde aanpak had/heeft. Zij voelen zich helemaal naar kan ik je vertellen, zeker omdat ze een zak met geld hadden opgehaald, maar nu de concurrentie extreem versterkt ziet. Daar ga je dan met je idee.
Voor mij ben je nog steeds die goedlachse ondernemer, die met positieve zin, nieuwe dingen doet. Die er bij is, met heel z’n hart, en niet alleen met z’n portomonnee (tenslotte moet je ook een centje verdienen). Maar al met al deel je je ervaringen honderduit, geniet je van wat je doet (en op z’n tijd ook niet) en maak je ook je fouten.
Laat je alleen niet uit het veld slaan, kom op, verzin nog 10 ideeen, deel ze! Maak mensen onderdeel van je ideeen! Stel ze de vraag of ze je willen helpen, en vraag door, als ze twijfelen aan jouw succes. Jouw angst om dingen niet te doen, of om met dingen te wachten, kan voor iemand anders een inspiratie zijn om door te zetten!
Voor mij is dat elke vraag omtrent automatiseren, meten van succes, of op een makkelijke manier het internet voor je te laten werken. Voor jou is dat de stap van idee naar meer concreet. Voor weer iemand anders van concreet naar op papier of digitaal en daarmee de markt op (ene digitale marketeer die hier vlakbij zit bijvoorbeeld).
Ik blijf je met veel plezier en enthousiasme volgen, en ben benieuwd wat je volgende plan is, meneer de visionair!
Hi Kees! Super bedankt voor je lieve reactie! Het is een stukje zelfreflectie en uiteraard ga ik blijven wie ik ben. No worries. Dank voor je opbeurende woorden en toffe reactie. Ga er helemaal van blozen. Ik laat me net op het hoofd zitten hoor. Ik krijg echter nu pas het inzicht dat ik me destijds, teveel liet leiden door wat anderen vonden en zeiden. Hield me meer aan het “verwachtte” zeg maar.. Maar nu niet meer hoor. Ik blijf mijn hart volgen en als er dan zo nu en dan eens iets valt ben ik de koning te rijk. 🙂 . Daarnaast ben ik als Coolblue: Alles voor een glimlach en die zijn goud waard! Cheers!
“Here’s to the crazy ones. The misfits. The rebels. The troublemakers. The round pegs in the square holes. The ones who see things differently.” – ik hou hier maar aan vast 🙂
En graag gedaan, ik vind het altijd dapper wanneer mensen zo open over hun belevingen en angsten praten!
Wàààt? For real? #contentkaravaan #tweetcamper
Nouja Jurrie, het heeft geen zin om daar verzuurd over te raken. Proef de zoetigheid van het bedenken van het concept (of beter: al die concepten), de lol die we hadden en de stroopwafels en de M&M’s die ons hierbij hielpen. 🙂
Gewoon die creativiteit laten blijven stromen, blijven doen waar je goed in bent, misschien niet alles prijs geven (zoals we dat met #wvdo ook niet gedaan hebben) voor nop, en nadenken hoe of met wie je wel de ideeën kunt verzilveren.
Blijf iedere dans die voorbij komt dansen …
Ja bro, for real… Is toch niet te geloven?… We liepen gewoon vóór de troepen uit en niemand durfde mee te vechten.. Maar haha! Ik blijf zeker elke dans dansen die lngs mijn voordeur komt bro! Thx! Super lief dat je dat laatste ook zegt.. Kus!