Het is zondag 1 maart 2020, op deze dag begint voor mij de rest van mijn leven..  En naast me staat/zit/ligt de tas die me minuten eerder tot tranen roerde. Deze tas symboliseert een tijd waarin ik super fit was, sportief, gezond, vrolijk én met de perfecte opdrachten bezig was. Het was telkens een feest deze tas in te pakken en naar Smile Sport in Haarlem te gaan om te trainen. Het hoofd leeg, het lijf fit en sterk, héérlijk. Ik barstte van de energie en kon werkelijk de wereld aan en bergen verzetten.

De tas roerde mij vandaag, 4 jaar later, tot tranen. We zijn al 4 jaar niet meer samen op pad geweest. Ik heb hem (en dus ook mijzelf) 4 jaar in de kast laten staan. Genegeerd, verwaarloosd, vergeten, gemeden.. En vandaag heb ik hem weer gepakt en ingepakt om mijn slapende lichaam naar de sportschool te begeven. En het maakte me verdrietig en emotioneel. Ik heb mijn lichaam de laatste 4 jaar verwaarloosd en had ( door allerlei reden die misschien nog eens aan bod komen) simpelweg geen energie om ook maar aan het inpakken van de tas te denken.. Het is misschien voor jullie onvoorstelbaar of onbegrijpelijk, maar voor mij was dit 4 jaar lang realiteit. Mijn lijf was in slaap gevallen en inmiddels ruim 30 kilo gegroeid, en dat waren géén spieren..

Tot vorige week. Het was klaar. De omstandigheden waren gunstig en ik voelde ineens dat er ruimte was om ” aan mijzelf” te denken. Het was tijdens een stormachtige wandeling op Texel met onze hond Kees. Ik voelde letterlijk de storm tegen me aan beuken alsof het wilde zeggen: Hallo! Jij móet nú aan jij werken! Nú!

Een paar dagen later stuurde ik vriend Kenneth van Smile Sport een what’s app bericht. Eigenlijk luidde mijn bericht: Help! ( En  voor wie mij kent; ik vraag niet snel om hulp..). Kenneth regeerde vanuit Frankrijk zoals ik alleen durfde te hopen met de woorden: ” Het is een eer om jou te helpen weer fit te worden maatje”

En dus zat ik afgelopen donderdag bij Kenneth en Daan en moest met de billen bloot. Wegen, meten, plan maken, afspraken maken, committeren. Zoals een legendarische tenniscoach ooit zei: Attack Life!

De data waren snoeihard. Meedogenloos en zeer confronterend. Althans.. Diep van binnen wist ik natuurlijk dat ik niet goed in mijn lijf zat. Maar deze cijfers waren bijna verontrustend. En daar schrok ik van. En Kenneth ook.

Mijn lijf was niet alleen véél te zwaar. Het vetpercentage was 42% en mijn BMI was maar liefst 40 ! En dat resulteerde in een “Metabolische” leeftijd van 59 jaar.. au. Maar dat was nog niet alles… De “reality check” kwam toen me werd verteld dat het meeste vet zich had opgeslagen rondom mijn organen.. Levensgevaarlijk dus.. Ik was een soort wandelende tijdbom.

In latere blogs zal ik proberen toe te lichten hoe het “zover” heeft kunnen komen, maar voor nu was alles me héél erg duidelijk.. Ik móest mijzelf weer op de rails krijgen. En wel nú.

En daar waren lieve vrienden Daan en Kenneth; ” we gaan je helpen Jur”! En Kenneth had al nagedacht over een plan. We hebben tot 15 juli 2020 de tijd om weer “back in shape” te komen.

De reis die ik ga maken zal zwaar zijn, loodzwaar. En zal leiden tot verschillende emoties en veranderingen. Ook thuis, waar mijn fantastische vrouw Denise me alle ruimte geeft deze reis én gevecht met mijzelf aan te gaan.

En ik wil graag deze reis met jullie delen. Het zal ultiem kwetsbaar zijn en ga proberen mijzelf bloot te geven ( en voordat jullie denken: nou laat maar, met een BMI van 40 hoeven we je niet bloot te zien..) ik bedoel da ik jullie een inkijkje wil geven in wat ik ga doormaken en meemaken.

Het plan is simpel: 6x per week trainen. 3x kracht en 3x cardio. Daarnaast een uitgebalanceerd dieet en richtlijn vwb KCal per dag en… dat wordt een struggle.. 6x per dag iets eten! Want wat werd me pijnlijk duidelijk; ik eet véél en véél te weinig..

Voor nu is het beginnen met trainen, starten en mijzelf naar de sportschool begeven. ik durf de strijd aan te gaan en heb mijn twee prachtige kinderen beloofd weer een fitte vader te worden. En mijn lieve vrouw heb ik beloofd weer een energieke en vrolijke echtgenoot te worden. Dankjewel alvast lieve Denise voor al je geduld, ruimte, goede raad en liefde.

Ik hoop jullie te zien bij Smile of online.