Hi, dat was even een writer’s block. Even een schrijf-quarantaine. 🙂 En eigenlijk gebeurde het vanzelf dat ik een paar weekjes niets uit mijn hoofd en toetsenbord kreeg. Het zat even vast zo leek het.

Nu ben ik exact drie maanden “in training” voor een gezonder lijf en hoofd. En het zijn drie gekke maanden geweest. U weet er alles van. En ondanks alle tegenslagen, twijfel, angst, onzekerheid die deze periode met zich mee brengt, motiveer ik mijzelf nog steeds 6 dagen per week actief te zijn, waarbij een bezoek aan de sportschool ook zeker 4 x per week niet ontbreekt. Inmiddels ook al drie maanden bezig met het aanpassen van de “leefstijl”, dus bewust eten, vaker eten, gezonder eten. het zit helemaal in mijn systeem.

En toch “zie” ik niet zoveel veranderen. Heb nu niet de indruk dat ik zoveel ben afgevallen of dat het lijf soepeler wordt. En dat frustreerde in het begin best wel erg moet ik zeggen. Toen kwam daar die bizarre meting waar ik eerder over schreef. De data gaf aan dat ik eigenlijk twee maanden voor Jan L.. had getraind. We waren geen centimeter opgeschoten. En vanaf dat moment heb ik het losgelaten. Echt losgelaten.

Begrijp het niet verkeerd; Ben dolgelukkig weer dat sportritme te pakken te hebben. Mijn hoofd is leeg, ruim en opgeruimd. Het lijf begint per dag sterker te worden en ik merk dat ik krachtiger wordt. Ik sta letterlijk weer “steviger” in mijn schoenen, en het woord steviger wilde ik er juist uit hebben. Althans dat dacht ik. Maar steviger is dus niet altijd een negatief woord. 🙂

In het begin lag de focus op de bekende parameters: Afvallen in kilo’s, spieren kweken in kilo’s, voedsel monitoren in Kcal, omvang minder in cm’s, krachttraining op maximale uitdaging, etc etc. En dat heb ik nu al een paar weken losgelaten, en dat voelt heel erg bevrijdend. En het voelt “licht”.

Want als ik er op terugkijk en terug denk, is er niets veranderd. Toen ik niet lekker in mijn vel zat, lag de druk op mijn gewicht, het niet-sporten, de sores en de uitdagingen van het leven. Toen ik weer begon te sporten, lag de druk nog steeds op gewicht, sporten en moest ik dealen met de sores die de Corona crisis met zich mee bracht en alle uitdagingen die er bij kwamen. Dus dat móest ik loslaten, die druk móest er vanaf. Want zoals mijn moeder vroeger zei: als je bereid bent iets écht los te laten, komt het naar je toe. En wat bleek? Dat is ook zo.

Sinds ik me niet meer “druk” maak over gezonder worden en afvallen, gaat het vanzelf. Ik heb weer plezier in eten, heb super veel plezier in sporten en leg ook daar de druk niet op. De ene dag gaat het super fijn en maak ik het zwaar voor mijzelf, de volgende dag ben ik wat moe en leg ik de lat wat lager. En dat is ok merk ik. Ik zit letterlijk én figuurlijk steeds lekkerder in mijn vel.

Mijn hoofd maakt zich niet druk om de getallen en deadlines, mijn lijf reageert door steeds beter te verbranden en beter met de energie om te gaan en ik voel dat mijn zie zich weer meer en meer laat zien. Ik kom letterlijk langzaam weer terug in mijn kracht.

Het is een bijzondere reis, en een gekke, want ik maak hem alleen. Ik deel thuis uiteraard wat ik voel en denk, maar bij Smile Sport ben ik alleen, geen mensen, geen leden, af en toe Daan en Ken voor PT of samen sporten, maar de reis maak ik alleen. En ja, in het begin voelde het ook eenzaam, omdat die druk erop zat voor mijzelf. Maar nu die druk eraf is, is het niet meer eenzaam, maar voelt het als een bijzondere reis die ik met mijn lijf maak. En dús ook met mijn hoofd en ziel.

Ik ben een dankbaar wezentje en benieuwd of en hoe jullie dit beleven in deze tijden en hoe jullie ervaring is.