Laat ik beginnen met een welgemeend “sorry”.. Ik merk de laatste de tijd dat ik een beetje begin te zeuren.. Klagen, mopperen. Ja, zelfs soms een beetje negatief ben. Openbaringen bij mijzelf die ik in de afgelopen 41 jaar niet eerder heb gezien en waarvan ik dacht dat ik ze simpelweg niet had. Ik herken mijzelf soms niet meer en zoals Rutger Kopland ooit schreef, en het was door mijn mama vroeger thuis in de wc opgehangen, ” Ik merk dat ik mijzelf de laatste tijd erg tegenval”… Lees hier het artikel  En zo is het ook. Ook bij mij. Ik val mijzelf de laatste tijd wat tegen. Hoe kan dat nou?. Nou, de afgelopen gebeurtenissen in Frankrijk, Duitsland, Verenigde Staten, Turkije, Sirië, Griekenland, Afrika en ga zo maar door dragen ook niet bij aan een blije, liefdevolle gezellige wereld natuurlijk. Ook de veelbesproken “angstcultuur” is iets waar ik van schrik. Dagelijks. Mensen zijn bang, angstig en hebben te weinig ruimte. En teveel mensen op te weinig ruimte geeft gedoe. Simpel. Het geeft gedoe. Soms heel veel gedoe zo blijkt de laatste jaren.

Is “vluchten” dan een idee?, moeten we dáár naartoe gaan waar nog ruimte is en relatieve rust? Moeten we daar gaan waar “terroristen” niets stuk kunnen maken? Laten we ons kindje van 8 maanden opgroeien in al dit geweld, haat, verdriet en angst? Hebben we er überhaupt goed aan gedaan een kindje te krijgen in deze wereld? Zijn we nog wel op onze plek hier? Wat doet het met ons en waar worden wij nou écht gelukkig van?

Vragen die dagelijks door mijn hoofd gaan. En nee, vluchten is geen antwoord in mijn geval. Ik leef in een relatief vrij land. Wij hebben het inderdaad erg goed. Té goed denk ik soms. En ja, wij geloven dat ons kindje ons heeft uitgekozen als papa en mama en we gaan haar zo goed en zo vrolijk en gezond als mogelijk proberen te begeleiden naar een mooi zelfstandig en vrij leven. Liefde en empathie zit ín ons, dat kan niemand stelen. Altruïst als we zijn. We kiezen bewust voor geluk, liefde en vrijheid. We kiezen voor elkaar, de liefde en het houden van. Mensen, dieren, planten. Serve all, love all. Ik besef me dat kiezen voor geluk een luxe is. Een voorrecht. Maar ik kies ook voor een wereld waarin we elkaar gewoon weer belangeloos helpen. Er gewoon “zijn” voor elkaar, zonder verwachtingen en de drang naar eigen gewin.

Noem me een dromer, noem me een idealist. Noem me naïef, noem me een struisvogel. Ik kies eigenlijk gewoon voor een simpel leven vol liefde en geluk. Voor iedereen. En wanneer mijn omgeving het geloof in liefde verliest en kiest voor angst en vooral zichzelf, blijf ik geven, delen en verlangen naar een wereld waarin iedereen gelooft: L’amour est plus fort que la mort. L’amour est plus fort que le chagrin. Françoise Hardy

Hoe veel gekker moet het worden? Het zogenaamde machtigste land ter wereld dat een pure narcist als presidentskandidaat serieus overweegt? Ik mag toch aannemen dat Europa gaat zeggen; Sorry Amerika, maar kiezen jullie deze president, dan doen jullie gewoon de komende 8 jaar niet mee, met niets. Klaar. Een Europa waar een president van een land gewoon een staatsgreep in scene lijkt te zetten om een nóg volgzamer volk te krijgen en alleen heerschappij. Idioten die denken het recht te hebben zichzelf op een marktplein op te blazen uit naam van een geloof, terwijl de God die ze aanhangen niets anders wil dan een wereld vol liefde en mensen die elkaar helpen. Randdebielen die zich razendsnel radicaliseren zonder zich te realiseren wat ze doen en vervolgens in een gewone metro met een bijl om zich heen slaan om onschuldige slachtoffers te maken? Zijn we nou met z’n allen helemaal krankzinnig geworden?

Wij kiezen ervoor geen tv te hebben, dus ook niet te kijken.. Missen we veel? mwoh, denk het niet.. “Social”, een beetje de rode draad in alles wat ik doe, lijkt zijn waarde en kracht te verliezen nu er steeds meer mensen zijn die “social” misbruiken voor ikke ikke ikke. We verlangen terug naar simpel. Een simpel bestaan en een simpele samenleving. Ieder een klein stukje grond, wat beestjes, groente, water en iets te doen. Handwerk, landwerk, écht sociaal bezig zijn. Voldoening krijgen door iemand anders gewoon te helpen i.p.v. de zoveelste #selfie op Instagram.

Wij gaan kiezen voor een simpel bestaan. Met weinig middelen intens gelukkig zijn met elkaar en de mensen om ons heen. Klaar staan voor onze medemens, geven wat we hebben, delen wat we krijgen. Een grote bekende Zweedse meubelgigant heeft als slogan: “Aandacht maakt alles mooier” wat ik eerst een briljante vondst vond. Maar hoe meer ik erover nadenk, hoe vaker ik moet concluderen: “Aandacht maakt ook vaak niet zo mooi…. ”

Laten we proberen liefde te geven aan elkaar. Gewoon, simpel, liefde geven. Zonder verwachting, gewoon lief zijn. Dat kan niemand stuk maken of opblazen. Niemand kan de liefde die in je zit van je afpakken. En niemand die liefde krijgt zal het afslaan. Probeer het maar eens. Wees gewoon lief en vriendelijk. Je glimlach wordt beantwoord met een glimlach. Ik geloof er in en hou vol en hou vast. Het chagrin gaat het niet winnen van l’amour. Punt. Uit.

Na 12 jaar solliciteer ik weer een keer en weet direct waarom ik het nooit deed.”ze” leren het gewoon niet..

Soms, heel soms, komt er een vacature voorbij die je pakt. Niet omdat je op zoek bent naar een baan, zeker niet als zelfstandige, maar toch. Mama zei altijd; “dans elke dans die voorbij komt”. En zo geschiedde….

Gezocht: Parkmanager Ameland. Ja!, Dat gaan we doen! 

Impulsief, energiek en altijd ín voor nieuwe ervaringen en herinneringen besloten we , apart van elkaar, te gaan solliciteren. Ieder op onze eigen wijze, omdat we vonden dat deze kans voor ons gemaakt was. We bulken van de ervaring op gebied van horeca (voor én achter de bar..), kamperen al ons hele leven, zijn erg goed met mensen, spreken meerdere talen, zijn bereid te verhuizen, hebben diploma’s en zeer zeker management ervaring. Laat staan de enorme dosis motivatie, energie en creativiteit om een onder de economie en concurrentie lijdend bedrijf als de Roompot een boost te geven. Aan de slag;

De reden om dit aan te gaan is simpel; Sinds 6 maanden zijn we de gelukkige papa en mama van een kerngezond prachtig meisje en hebben de wens om met haar en onze beestjes de rest van ons leven te gaan slijten in Australië. Nog voor ze hier leerplichtig wordt willen we de oversteek maken en zijn daar plannen voor aan het smeden. We wonen in een middelgrote stad, in een rijtjeshuis in een krappe gezellige straat. Niets mis mee zou je denken.

Ware het niet dat we na onze 9 maanden lange reis door Nieuw Zeeland en Australië mét eigen hond en eigen oude Landrover enigszins gewend zijn geraakt aan natuur en ruimte. We zijn er ook achter gekomen vrij weinig mensen echt nodig te hebben en merken dat gebrek aan ruimte om te leven en te ademen maakt dat mensen soms rare dingen doen. We zijn na de reis nooit echt geland en zijn zoekende om weer te aarden. Dús geen betere en mooiere plek dan een prachtig Waddeneiland als Ameland om te aarden, te sparen en de natuurlijk en vrijheid op te zoeken. Een goede verbinding met “de wal” maakt dat ik mijn huidige opdrachtgevers kan behouden en bedienen zoals ik nu ook doe, dus ja, we solliciteren op de functie en maken er direct een duo-baan van. Oh ja, assertief zijn we ook…

Na een paar dagen praten, dromen, tekenen en het leiden van een vakantiepark in gedachten zijn we gaan solliciteren. En we dachten nog; Creatief, dat zit compleet in het woord Re-Creatief… het terug brengen van de creativiteit.. zou je denken.. Ter ontspanning.. enfin. Dé sollicitatieprocedure verliep via een speciaal ingerichte website. Allereerst moest je je namen ingeven, een foto bijvoegen en een CV uploaden.. ( Wat?) je moest aangeven welke talen je sprak en in Word ( jawel) moest je een motivatiebrief uploaden..  Sorry, maar dit past niet helemaal bij ons, dus besloot ik een korte videoboodschap op te nemen, gewoon thuis, zonder script, ’s ochtends zonder gedouchtte hebben. Het momentum is nu. Dus dat resulteerde in dit filmpje: https://vimeo.com/167255483 ( wachtwoord is : roompotameland )  en een motivatiebrief die vermeldde: Kijkt u alstublieft het filmpje, we komen graag persoonlijk e.e.a. toelichten.. ( Je moest een motivatiebrief uploaden anders kon je niet verder in de procedure… Mijn vriendin besloot een super gave, creatieve, gelikte CV te sturen en alles zat er in, werkelijk alles waar de Roompot om vroeg, maar dan toffer, mooier, van deze tijd..

Op de dag van onze inzending verdween de vacature ineens van de website, was niet meer zichtbaar, terwijl de looptijd nog niet verstreken was.. Raar.. Een belletje naar de Roompot met de vraag of de sollicitatieprocedure gesloten was kregen we geen reactie. Toch maar insturen dus..

Na een week kreeg ik onderstaand, super onpersoonlijk, geautomatiseerd bericht in mijn inbox..:

Dus ik ging direct naar mijn Vimeo account om te zien wanneer ze mijn sollicitaie dan “gelezen” hadden zoals de mail deed vermoeden.. Immers, de HR afdeling ( overigens de eerste afdeling die een mail kan sturen, uit zichzelf..! Knap.) had mijn sollicitatie met belangstelling “gelezen”. Maar je raadt het al.. De video was nog niet bekeken.. En alleen de HR afdeling had het wachtwoord.. En in de rest van mijn sollicitatie verwees ik enkel naar mijn Linkedin profiel : http://www.linkedin.com/in/jurjendelange  en ook daar raad je het al.. Geen profielbezoek door iemand van de Roompot of iemand die daar werkzaam is.. En door mijn premium account kan ik best veel zien.. Verder Stond er enkel een verwijzing naar het filmpje in mijn motivatie, dus dat “met belangstelling gelezen” kreeg een bijzonder karakter. Waarbij ik het knap vindt dat een afdeling kan lezen.. laat staan kijken..

Dezelfde dag kreeg mijn vriendin exact dezelfde mail. Ook hier onpersoonlijk, automatisch en met dezelfde slappe tekst.. #zonde . Alle moeite voor niets, ze zijn bij de Roompot niet toe aan verjonging, vernieuwing, energie en visie. Kan gebeuren, profiel “matched” niet etc.. Of.. De vacature was al vervuld met een interne kandidaat en ze moesten voor de vorm de sollicitatie online zetten.

Je zult begrijpen, er knaagde iets.. We waren vol enthousiasme, hadden ons huis al bijna in de verkoop staan en alle spulletjes in dozen gepakt en onze hond had zijn treinkaartje al op zak.. Hoe kan het nou dat we niet eens een persoonlijke reactie kregen, een belletje, email, what’s appje of tweet. Niets dan een onpersoonlijke afwijzingsmail van een afdeling.. Dat klopt niet en voelde niet ok … Dus besloten we een reactie te sturen en de afdeling HR te “confronteren” met de feiten zoals Willebrord Frequin zou zeggen..

De mail met daarin de vragen hoe het kan dat een afdeling een videoboodschap gelezen zegt te hebben terwijl dit feitelijk anatoonbaar niet is gebeurd en dat we afgewezen worden op competenties die we aantoonbaar wel bezitten plus een aantal tips hoe je een sollicitatie als deze persoonlijk kunt behandelen door mensen aandacht te geven voor de energie en moeite die ze steken in jouw bedrijf, jouw vacature en cultuur, kregen we onderstaande reactie:

Aha! Toch een menselijk gezicht op de afdeling HR. Een hele geruststelling. En, los van het feit dat het niet klopt wat ze schrijft, toch een persoonlijke reactie. Het kan dus wel en er is dus wel tijd voor. Wat fijn. En een flauw excuus had voor ons niet nodig geweest, maar zeg gewoon eerlijk dat je de boodschap niet (nog steeds niet) hebt bekeken en dit gewoon een verplicht nummer was. Ik weet het, is een aanname, maar heb goede reden. ( heb de nieuwe parkmanager nog niet aangekondigd en voorbij zien komen overigens..) . En nee, er stond niet in dat ze op zoek waren naar een duo-invulling, maar er stond ook niet expliciet in dat ze op zoek waren naar één FTE welke door één persoon ingevuld diende te worden.. Maar we zullen niet op elke slak zout leggen.. Blijkbaar was dit niet de dans voor ons en hebben we ergens, 20 jaar geleden, deze dansles gemist..

Mijn boodschap is eigenlijk aan alle werkgevers,HR afdelingen, recruiters, headhunters en andere professionals die zich begeven op het vlak personeelswerving ( en behoud.) ; De wereld is veranderd.. Mensen kiezen het bedrijf waarvoor ze willen werken en gaan niet af op een functie en/of vacature alleen. Het bedrijf moet passen en door een sollicitatie “testen” ze of je als werkgever past bij de de visie en gedachte van de potentieel toekomstige werknemer, die zichzelf overigens ziet als onderdeel van je bedrijf. Hij/zij is bereid mee te bouwen, mee te denken en mee te groeien met het bedrijf en brengt ook energie, visie, inzicht en ideeën met zich mee, in ruil voor een beloning en bovenal; waardering en aandacht.. Dat is niet in geld of leaseauto’s uit te drukken..

Een sollicitant die ” niet voldoet aan de door jullie gestelde eisen” is waarschijnlijk juist de sollicitant die je uit moet nodigen voor een gesprek. In plaats van iemand die zijn “werkervaring-leugenbriefje” correct heeft ingevuld en aangeleverd. Iemand die niet volledig voldoet aan de eisen en competenties is júist de mens die je wit hebben. Hij/zij weet dat hij niet helemaal voldoet maar is bereid al zijn energie, kennis, ervaring en motivatie in te brengen om je bedrijf verder te helpen, te laten groeien, andere inzichten te geven en mee te gaan in deze tijd…. En maak het alsjeblieft persoonlijk.. Geef aandacht en een blijk van waardering. Ook al solliciteren er 1000 mensen op een vacature.. Met een beetje aandacht en persoonlijke touch maak je misschien van elke “afgewezen” sollicitant een ambassadeur van je merk, een uitdrager van je “why” ( en dat kan hard gaan op social media) en een toekomstig klant of leverancier van je bedrijf.. Zoals de IKEA terecht zegt; “Met aandacht wordt alles mooier”.

Afgelopen zaterdag liep ik op het strand van Bloemendaal en zag tussen de schelpen een gek voorwerp liggen. Mijn nieuwsgierigheid was groot en ik besloot het in mijn broekzak te stoppen.

Thuis aangekomen bestuurde ik het voorwerp en dacht bij mijzelf; dit lijkt wel een tand. Weliswaar een deel afgebroken, maar het is een tand en de wortel waarmee het in een kaak heeft gezeten, zit er nog aan! mmmmm maar hij is wel erg groot. Zou het van een haai of walvis kunnen zijn?

Al dromend kwamen de meest exotische vissen voorbij en ik was er van overtuigd dat het van een walvis moest zijn geweest. Kon net anders, want hij lag op het strand. 

Ik ben nogal actief in de socialen netwerken online en besloot een foto te plaatsen en via Twitter aan mijn crowd te vragen of iemand wist van welk dier deze tand afkomstig was. Ik gebruikte #tand om het verhaal te volgen.

Na een honderdtal tweets gaf iemand aan dat het absoluut niet van een walvis kon zijn omdat het een vlakke kies was, het was van een herkauwer. Een koe? nee.. mijn fantasie raakte gedesillusioneerd en ik wilde het niet geloven.. Of was het, zoals sommigen beweedren, van een mammoet? Gaaf!

Eigenwijs als ik was besloot ik de tip van enkele twitteraars op te volgen en contact te zoeken met Naturalis en het NIOZ ( het Nederlands Instituut voor Onzerzoek naar Zeedieren) . Het NIOZ nam de telefoon op en na wat uitleg kreeg ik het nummer van ene André Vonk terecht..! Deze legendarische man doet al eeuwen onderzoek naar walvissen wist volgens net NIOZ alles van kiezen en tanden.. haha! Briljant! Het werd spannend en de TL op twitter volgde de avonturen van de #tand op de voet, men werd ongeduldig! Adrie belde 5 minuten nadat ik hem wat foto’s had gestuurd terug en zei, erg teleurstellend; het is van een rund en niet van een vis.. balen! Maar! Zei Adrie, ik wil hem laten keuren door een echte kenner op Urk en ik bel je zo spoedig mogelijk terug met een officieel rapport! Wow! 

Gister was het dan zover, de telefoon ging, 18.30 uur, onbekend nummer. Hallo? Hallo Jurjen, met Adrie. Ik heb erg bijzonder nieuws over de kies die je gevonden hebt! Hou je vast.. Het is van een reuzenhert! Niet te geloven he? En ik zei: Adrie, wat is er nu zo bijzonder aan een reuzenhert? Waarop een verbaasd antwoord kwam: Jurjen, het reuzenhert leefde zo’n 400.000 jaar geleden! Je hebt iets unieks in handen en erg zeldzaam! Google maar eens op reuzenhert, dan zie je meer info! Het dier is zo’n 30.000 jaar (!) geleden uitgestorven, dus je kies is minimaal 30.000 jaar oud! Wat gaaf he? En ik, ik was helemaal een beetje in de war, jeetje. 400.000 jaar oud en het spoelt aan terwijl ik er langs loop. Wat betekent dat?

De zoektocht gaat door en inmiddels heb ik Naturalis gebeld en geïnformeerd. Ze zijn “toevallig” een reuzenhert aan het nabouwen en zo’n kies komt echt heel goed van pas, dus ik denk dat ik hem schenk. Maar ik wil alles weten over dit hert en waarom hij is uitgestorven. Het begint met een vondst op het strand en wie weet waar het me brengt. Kan er nog DNA uitgehaald worden bijvoorbeeld. Waar leefde het dier en waarom stierf het uit?

Ik wil hier het verhaal laten groeien en als je het leuk vind of je hebt informatie, laat het weten. Alle beetjes helpen. Wow, wat ben ik een bofkont dat ik dit stukje geschiedenis heb gevonden, op het strand, zomaar.. Wow.

To be continued!

Wake-up call Makelaars

Er moet echt iets gaan veranderen in de attitude van de makelaars in,  met name,  Amsterdam.

Nu begrijp ik de werking van de markt en in Amsterdam hebben de makelaars nog het geluk dat de vraag, naar met name huurobjecten, iets hoger is dan het aanbod. Of houden ze het aanbod bewust laag om die vraag ook hoger te laten lijken?

Ik verdenk de makelaars er van dat ze de markt in Amsterdam kunstmatig in stand proberen te houden.  Volgens mij is Nederland redelijk in paniek, zijn huiseigenaren angstig voor de toekomst omdat de hypotheek niet betaald kan worden en wellicht wordt de druk wel opgevoerd omdat de overbruggingshypotheek verloopt of ook te zwaar wordt. De druk om dan een alternatief te zoeken voor je eigendom wordt groter en juist daar springen de makelaars handig op in. 

Ikzelf ben nu al enige tijd op zoek naar een nieuw huurappartement in Amsterdam. Druk zoekend op internet, sites als Funda, marktplaats, Pararius, bezoeken om in mijn prijsklasse en gewenste buurt een geschikte huurwoning te vinden. Nu betaal je in Amsterdam al snel € 1.000,- excl service- en GWL kosten voor een optrekje van 55 m2 in de Westerparkbuurt.  En er komen nu enkele nieuwbouwprojecten die een wat ruimere opzet hebben.

De eerder genoemde sites zijn commerciële en/of particuliere aanbieders, maar er zijn ook tal van online boeven die je na betaling van kijkgeld in het assortiment laten kijken en dan kun je via de site rechtstreeks contact opnemen met de verhuurder.. Niet dus.. Geen respons, geen bevestiging, waarschijnlijk staat het te mooie object niet eens te huur.  Je bent als huiszoeker aan d egoden overgeleverd.

Maar vind je dan toch via een site of makelaar zelf een huis welke je interesse wekt, ga je zelf contact zoeken en vragen om een bezichtiging. Je zoekt dus zelf, vindt zelf en legt zelf contact met de makelaar. En dit is wat er vervolges gebeurt: Je krijgt een lading eisen over je heen waar je niet goed van wordt. De makelaar denkt een positie te hebben waarin hij/zij een aantal zaken mag eisen van potentiële huurders. Je inkomen dient minimaal 3x de bruto huurprijs te zijn, je moet een vast dienstverband hebben ( zo achterhaald), de huurprijs is excl servicekosten, gas/water/licht en gemeentebelasting, er wordt 1 ( en soms 2 tot 3) maanden borg verwacht en, nu komt ie, 1 of 2 maanden bemiddelingsfee voor de makelaar, Ex BTW. !!

In Amsterdam is het blijkbaar nog heel gewoon, acceptabel en toegestaan om als makelaar van twee walletjes (!) te eten. Aan de ene kant krijgt de eigenaar van het pand een factuur voor het vinden van een huurder en aan de andere kant wordt de nieuwe huurder geconfronteerd met 2 maanden extra kosten omdat hij zelf het initiatief toont om een object te gaan bewonen. Het kan niet en is werkelijk onacceptabel.

Ik snap dat makelaars op deze manier de tegenvallende omzetten qua courtage op willen vangen, maar dit is werkelijk bespottelijk. Het is in mijn ogen toegestaan op het moment dat ik een makelaar de opdracht geef een geschikt huurhuis voor mij te vinden en hij heeft een match. Wanneer we overeenkomen dat het gevonden pand geschikt voor mij is, ben ik bereid te betalen voor zijn dienstverlening. En deze commissie zal ook onderhandelbaar moeten zijn. Dat is marktwerking.

Het moet dus echt afgelopen zijn met deze wanpraktijken en het wordt echt tijd dat huiseigenaren en verhuurders zelf een platform krijgen, naast Marktplaats, waarbij vraag en aanbod beter en sneller gekoppeld worden. Zonder belachelijk hoge kosten voor dienstverlening die niets aan waarde toevoegt. Er wordt gestuurd op angst en er wordt een vals gevoel van zekerheid geboden. 

Makelaars van Nederland, vind een nieuw verdienmodel, ga echt waarde toevoegen of ik voorspel het einde van een sector.

Jurjen de Lange

Twitter: @Jurjendelange

Eindelijk weer eens een blog van mijn hand. Deze komt tot stand uit pure frustratie en onmacht. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik slecht tegen onrecht kan en dit niet zomaar voorbij kan laten gaan. Volgend voorval wil ik met jullie delen en hopelijk schrijf ik het gevoel dat ik heb een beetje van me af.

Mijn vriendin werkt sinds vorig jaar op interim basis bij de Hogeschool Inholland, op de afdeling marketing & communicatie (daar gebeurt nog eens wat!), locatie Hoofddorp. Ze reist dagelijks met de trein en eens per week heeft ze een aantal bijeenkomsten in Den Haag en ook dan reist ze per spoor.

Op 16 december 2010 koopt ze geheel onbewust een enkeltje Den Haag, terwijl ze ’s middags gewoon terug reist. Controleur komt langs, constateert dat ze een enkeltje heeft gekocht en alweer op de terugweg is, dus boete. Logisch en terecht. Tot zover geen vuiltje aan de lucht.

Welwillend de boete te betalen, begon het wachten op de acceptgiro vanuit de NS zodat het verschuldigde bedrag ( € 9.10 voro het kaartje plus €35,- boete! ) direct betaald kon worden. Op 30 december 2010 was het zover, de post werd bezorgd. Wat schetst onze verbazing? Twee brieven van de NS? Dat is vreemd. Eerste brief bevatte inderdaad een acceptgiro met het vriendelijke verzoek deze direct te betalen. Prima. De tweede brief bevatte niet alleen een aanmaning, maar ook een boete wegens het niet op tijd betalen van de acceptgiro ( welke op dezelfde dag werd bezorgd).. van, jawel, € 10,-

Uiteraard werd de acceptgiro direct betaald en hebben we de moeite genomen een bezwaarschrift te schrijven ( ! kan niet online..) naar de NS met het vriendelijke verzoek, gezien de omstandigheden m.b.t. poststaking, de aanmaning uit het systeem te halen omdat we deze in onze beleving onterecht ontvangen hebben. Geen reactie tot op heden.

Het werd 15 januari, een brief van het altijd vrolijke bedrijf Inkasso Unie uit Eindhoven in de bus..:  “Vanuit opdrachtgever NS is verzoek gekomen de openstaande boete wegens het te laat betalen van de acceptgiro deze middels de Inkasso Unie te incasseren, waarbij het boetebedrag is verhoogd met € 25,- administratie- en incassokosten”…. Dus…

Op het ingezonden bezwaarschrift kregen we een standaard reactie met als boodschap: We wensen niet inhoudelijk op uw bezwaar in te gaan en onze opdrachtgever verzoekt ons verder te gaan met de incasso opdracht!

Uiteraard per email, brief en telefoon bezwaar gemaakt en getracht tot een volwassen en open gesprek te komen met de Inkasso Unie. De NS onthield zich van commentaar aangezien de “zaak” overgedragen was aan de Unie.

Nu weet ik dat er veel mensen zijn die een potje maken van hun financiële huishouding en er een sport van maken zoveel mogelijk deurwaarders achter zich aan te krijgen, maar wij hebben gelukkig andere hobby’s.

Een normaal en volwassen gesprek met de mensen van Inkasso Unie bleek niet mogelijk te zijn. De brief van de Unie is ondertekend door een mr. huppeldepup en op mijn vraag of ik hem kon spreken, aangezien ik een brief van hem had ontvangen, kreeg ik als antwoord: mr. huppeldepup is één van onze directeuren en die komen nooit aan de telefoon…. Op mijn verzoek of ze bewijsstukken kon overleggen waaruit blijkt dat ze contact heeft gehad met de NS over mijn bezwaar werd niet gereageerd en toen ik vroeg naar wat zij vond van de situatie reageerde ze; Meneer, het is niet mijn probleem en die € 35,- kunt u toch wel betalen?….

Mijn feitelijk correcte en goed doordachte betoog werd op een schandalige en asociale manier de kop ingedrukt en er werd ons verzocht het bedrag maar snel te betalen om erger te voorkomen. Klinkt als een dreigement toch?.

Om inderdaad erger te voorkomen,heb ik de € 35,- maar betaald aan de Inkasso Unie, want je mag blijkbaar niet verwachten dat er bij een dergelijke boevenclub mensen zitten met enig empatisch vermogen en menselijke trekken. Klantgericht, dat zijn ze dan weer wel.

De oplettende lezer welke heeft meegeteld weet dat het oorspronkelijke treinkaartje van € 9.10 inmiddels is opgelopen tot € 79.10 !! ( voor dat geld zit je in Berlijn of parijs met de trein…)

Dus begon mijn zoektocht naar restitutie of in ieder geval mijn gelijk en een welgemeend “Excuus” bij de betrokken partijen, de NS en TNT Post. Het gaat inmiddels allang niet meer om de €35,-

De dame bij de NS was uiterst vriendelijk en vond het ook verbazingwekkend om te horen hoe ik was behandeld door de Inkasso Unie, en deze klacht wilde ze ook erg graag noteren. Maar de staking bij de post en het te laat bezorgen van de acceptgiro met alle gevolgen van dien, tja meneer, daar kunnen wij natuurlijk ook niets aan doen en kunt u ons niet voor verantwoordelijk houden. Leest u onze algemen voorwaarden er maar op na.. We maken gebruik van TNT om onze post te bezorgen en gaan er vanuit dat ze bezorgen zoals in de richtlijnen staat. Helaas, wij kunnen niets voor u doen, ondanks het feit dat we vnden dat u helemaal gelijk heeft.. Ik zou het toch bij de TNT post aanhankelijk maken. Weet je wat? Dat ga ik doen.

Bij de TNT Post is het niet mogelijk over dit soort zaken telefonisch, of per mail te corresponderen, enkel en alleen via een contactformulier op de website.

Vandaag kwam de reactie van het hoofd klantenservice bij de TNT Post:

“Hartelijk dank voor uw reactie. Ik begrijp dat u wilt weten of u in aanmerking komt voor een vergoeding. Ik wil hier graag op reageren.

Voor ongeregistreerde zendingen is er geen vergoedingsregeling volgens onze Algemene Voorwaarden voor opgedragen Postvervoer.  Voor meer informatie hierover verwijs ik u naar onze website, http://www.tntpost.nl/voorthuis/site/disclaimer/index.aspx. Hier kunt u de Algemene Voorwaarden voor de universele Postdienst downloaden”

Uiteraard een telefoontje aan gewaagd en na 15 minuten wachten kreeg ik alsnog te horen dat er in de algemen voorwaarden is bepaald dat er geen uitzonderingen worden gemaakt voor niet geregistreerde poststukken en dat ik dus op zijn zachtst gezegd vette pech heb.

En op deze manier, dankzij de Algemene Voorwaarden van bedrijven als de NS en TNT post, word je als hardwerkende, eerlijke burger opgelicht en op kosten gejaagd zonder dat je er schuld aan hebt of om hebt gevraagd. En je hebt het maar te betalen, want ze gaan schuil onder regels en wetgeving en worden gesteund door vakbonden en regering. Het gaat in mijn geval maar om € 35,-, maar ik ga door! Tot iemand er ergens een keer genoeg van krijgt of tot dit ergens een keer wordt opgepakt en gepubliceert.

Dank dus stakende postbodes. Hoop dat jullie er een loonsverhoging uit hebben gesleept. Wellicht kunnen jullie het Malieveld nog eens bezetten en een half jaar gaan staken om te pleiten voor minder werkdruk en betere voorwaarden. En dat je daarmee je klanten, de consumenten op kosten jaagt, zit daar vooral niet over in. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat hier honderden brieven over gestuurd gaan worden, deze worden allemaal opgehaald en bezorgd door jullie. Ze worden open gemaakt en gelezen. De brieven gaan zwerven over afdelingen en erger nog: er zal op de bezwaarschriften en verzoeken gereageerd moeten worden. Per brief! Deze worden ook verstuurd, opgehaald en bezorgd en je raadt het al, ik zal hier op moeten reageren.. Want zo netjes ben ik opgevoed.

 
Wordt vervolgd..